۶ فرق جوش آرگون و co2
در حال حاضر از عناصر گوناگونی برای جوشکاری استفاده می‌شود. گاز آرگون یک ابزار کلیدی برای انجام جوشکاری است. این گاز نجیب به جوشکاران اجازه می‌دهد تا قطعات فلزی مختلف را به راحتی به یکدیگر جوش دهند. یکی دیگر از گازهای منحصر به فرد برای جوشکاری، گاز co2 است.
هر کدام از گازهایی که برای جوشکاری مورد استفاده قرار می‌گیرند، مزایا و معایب خاص خود را دارند. به عنوان مثال قطعات فلزی که با استفاده از گاز آرگون جوشکاری می‌شوند، دوام و مقاومت بیشتری در برابر شکسته شدن یا جدا شدن دارند. اگر قصد دارید اطلاعات بیشتری درباره جوشکاری با گاز آرگون و کربن دی اکسید به دست آورید، پیشنهاد می‌کنیم این مطلب را تا انتها مطالعه کنید.
جوش آرگون چیست؟
جوش آرگون روشی است که در آن، قطعات فلزی مختلف با استفاده از آرگون به یکدیگر متصل می‌شوند. فرآیند جوشکاری به دو روش ذوبی و غیر ذوبی انجام می‌شود. جوش آرگون در دسته جوشکاری‌های ذوبی قرار می‌گیرد. آرگون یک گاز بی بو، بی‌رنگ و بی‌مزه است که در میان گازهای نجیب جایگاه ویژه‌ای دارد. گازهای نجیب عناصر پایداری هستند و تمایل زیادی برای واکنش با محیط اطراف ندارند.
خواص فیزیکی و شیمیایی آرگون، آن را به یک عنصر مناسب برای جوشکاری تبدیل کرده است. این روش جوشکاری با استفاده از گاز محافظ و گرمای ناشی از قوس الکتریکی انجام می‌شود. معمولا در روش‌های جوشکاری ذوبی، از الکترود استفاده می‌شود. اما در جوش آرگون نیازی به استفاده از الکترودهای معمولی نیست. برای انجام این جوشکاری، از الکترود تنگستن استفاده می‌شود که با سایر الکترون‌های جوشکاری متفاوت است. برای انجام جوشکاری آرگون، ابتدا باید نوک الکترود را به قطعه فلزی نزدیک کنید.
در این حالت گرما و حرارت به قطعه فلزی منتقل خواهد شد. در نهایت، حرارت بالا باعث ذوب شدن فلز می‌شود. سپس از یک لایه گاز محافظ برای ایجاد قوس الکتریکی استفاده خواهد شد. گاز محافظ در واقع همان آرگون است. گاهی اوقات برای دستیابی به نتایج بهتر، گاز آرگون را با هلیوم ترکیب می‌کنند.
هلیوم می‌تواند قدرت قوس الکتریکی را افزایش دهد. در نتیجه جوشکاری با سرعت بیشتر و در مدت زمان کوتاه‌تری انجام خواهد شد. هر چقدر نوک الکترود به سطح فلز نزدیک‌تر باشد، قوس کوچک‌تری ایجاد می‌شود. جالب است بدانید جوش آرگون در بسیاری از صنایع مثل صنایع پتروشیمی، موشک سازی، هوافضا و مواردی مانند این کاربرد دارد.
جوش co2 چیست؟
جوش co2 یکی از محبوب‌ترین روش‌های جوشکاری است و با استفاده از یک الکترود سیمی انجام می‌شود. فلزات با کمک قوس الکتریکی ذوب می‌شوند و گاز کربن دی اکسید به عنوان گاز محافظ، برای محافظت از سطح جوشکاری در برابر آلودگی‌های محیطی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
جوشکاری با گاز کربن دی اکسید، کاربردهای گوناگونی در زمینه صنایع ساختمانی است. در این روش، نوعی جریان الکتریکی در سیم جوش تولید می‌شود که حرارت لازم برای ذوب فلز را تامین می‌کند.
زمانی که سطح فلز به اندازه کافی ذوب شد، می‌تواند به قطعه دیگر متصل شود. جوش co2 یکی از شکل‌های جوشکاری میگ مگ است. در جوشگاری میگ مگ، از قوس الکتریکی با لایه محافظ و الکترود مصرفی استفاده می‌شود. گاز محافظ یا همان کربن دی اکسید، می‌تواند با سایر گازها مخلوط شود و از قوس الکتریکی حوضچه جوش یا مناطقی که تحت تاثیر حرارت ذوب شده‌اند، محافظت کند. البته یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های جوشکاری میگ مگ، این است که از سیم جوش استفاده می‌کند.
سیم جوش نوعی قطعه فلزی پر کننده است که برای اتصال بهتر دو قطعه فلزی به یکدیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد. مهم‌ترین کاربرد سیم جوش، اتصال دادن فلزات و آلیاژ‌هایی با جنس های مختلف است. در میان تمامی گازها، کربن دی اکسید قدرت بیشتری برای جلوگیری از ورود هوا به سطح فلز هنگام جوشکاری دارد. در صورتی که هوا با فلز مخلوط شود، باعث آلودگی و عدم پایداری اتصال خواهد شد. جوشکاری با گاز کربن دی اکسید، به تجهیزات و دستگاه‌های ویژه‌ای نیاز دارد.
تفاوت جوش آرگون و co2
تفاوت‌های قابل توجهی بین جوش آرگون و co2 وجود دارد. در ادامه برخی از این تفاوت‌ها را برای شما بیان می‌کنیم.
· کاربرد متفاوت
جوشکاری با گاز آرگون و کربن دی اکسید، از نظر کاربرد کاملاً با یکدیگر متفاوت هستند. معمولاً گاز آرگون برای جوشکاری فلزهای غیر آهنی مثل آلومینیوم یا فولاد ضد زنگ مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما جوش co2 برای جوشکاری فلزات آهنی مورد استفاده قرار می‌گیرد. جوشکاری با گاز کربن دی اکسید، برای فلزاتی که نیاز به اتصال قوی و محکم دارند، کاملاً مناسب است. گاز آرگون برای جوشکاری تمیز و باکیفیت مناسب می‌باشد.
· تفاوت در ترکیب
گاز آرگون و کربن دی اکسید کاملا با یکدیگر متفاوت هستند. آرگون یک گاز نجیب است و معمولاً با سایر گازها مخلوط نمی‌شود. البته گاهی اوقات می‌توان از ترکیب آرگون و هلیوم استفاده کرد. اما گاز کربن دی اکسید معمولا با مخلوطی از گازهای دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد. ترکیب مخلوط گازها و غلظت هر کدام از آن‌ها اهمیت بسیار زیادی در کیفیت جوشکاری دارد.
· تفاوت در کیفیت
جوش آرگون و co2 از نظر کیفیت و تکنیک‌های جوشکاری، کاملا با یکدیگر متفاوت هستند. همانطور که گفته شد، جوش آرگون کیفیت و دقت بالاتری دارد. به همین دلیل باید به شکل دقیق‌تری انجام شود. اما جوشکاری co2 را می‌توان با دقت کمتری انجام داد. به همین دلیل افرادی که به تازگی شغل جوشکاری را شروع کرده‌اند، می‌توانند به سراغ جوش co2 بروند.
· هزینه
جوشکاری با آرگون هزینه بیشتری نسبت به جوش co2 دارد. گاز آرگون گران‌تر از گاز کربن دی اکسید است و به راحتی استخراج و تولید نمی‌شود. علاوه بر این، گاز آرگون خلوص بالاتری دارد. به همین دلیل با هزینه بیشتری خریداری می‌شود. اما co2 یک گاز در دسترس است و قیمت آن پایین‌تر از گازهای نجیب می‌باشد.
· تفاوت در سرعت
آرگون برای جوشکاری‌های سریع به هیچ وجه مناسب نیست. گاهی اوقات لازم است فرآیند جوشکاری در مدت زمان کوتاهی انجام شود. این مسئله به خصوص در صنایع ساختمان سازی اهمیت بسیار زیادی دارد. سرعت خنک شدن قطعه فلزی، بعد از جوشکاری با گاز آرگون پایین است. در حالی که قطعات فلزی بعد از جوشکاری با گاز کربن دی اکسید، به سرعت خنک می‌شوند.
· اثر زیست محیطی
تفاوت دیگر مربوط به اثر زیست محیطی آرگون و کربن دی اکسید است. جوشکاری با گاز آرگون، آسیبی به محیط زیست وارد نمی‌کند. زیرا این گاز کاملاً پایدار است و تمایلی برای انجام واکنش با محیط یا فلزات ندارد. در حالی که گاز کربن دی اکسید یک گاز گلخانه‌ای است. این گاز می‌تواند باعث گرمتر شدن کره زمین شود.
بررسی کلی
کاربرد گازهای نجیب در صنعت و پزشکی بسیار متنوع است. یکی از مهم‌ترین کاربردها، استفاده از گاز آرگون برای جوشکاری می‌باشد. این گاز نجیب برای جوشکاری‌های تمیز و با کیفیت مورد استفاده قرار می‌گیرد و برای جوشکاری فلزات غیر آهنی مناسب است. در حالی که گاز کربن دی اکسید، برای جوشکاری فلزات آهنی مناسب است و برای جوشکاری‌های مستحکم و پایدار استفاده می‌شود.
هر کدام از گازهای آرگون و کربن دی اکسید، مزایا و معایب خاص خود را دارند. به عنوان مثال هزینه خرید گاز کربن دی اکسید کمتر از گاز آرگون است. از طرفی، گاز آرگون به محیط زیست آسیبی نمی‌رساند.
