لیست تمام سکوهای تامین مالی جمعی (قانونی و دارای مجوز)

سال‌هاست در جهان مفهومی به نام تامین مالی جمعی یا Crowd Funding به وجود آمده است و باید خوشحال باشیم که از سال ۱۳۹۹ در ایران نیز این پلتفرم‌ها (به فارسی سکوها) به رسمیت شناخته شدند و مجوزهای قانونی فعالیت آن‌ها تحت مدیریت سازمان فرابورس ایران به وجود آمده است. در انتهای این مطلب از پایگاه اطلاع‌رسانی صنعت لیست تمام سکوهای تامین مالی جمعی را آورده‌ایم، اما قبل از آن چند خط اطلاعات بسیار کاربردی درباره این پلتفرم‌های تامین سرمایه آورده‌ایم که مطالعه آن را پیشنهاد می‌کنیم.

تامین مالی جمعی چیست؟

منظور از تامین مالی جمعی، این است که انبوهی از افراد، سرمایه خُرد و کوچک خود را یک جا تجمیع می‌کنند و در اختیار کارآفرین یا صاحب کسب و کار می‌گذارند تا او با سرمایه آن‌ها کار کند و از نفع ایجاد شده، سرمایه‌گذار را منتفع کنند. حالا کارِ پلتفرم تامین مالی جمعی دریافت تضامین لازم از کارآفرین و اعتبارسنجی و ایجاد اطمینان است.

آن‌چه در پاراگراف قبل گفته شد، بیانی و روان و کاربردی از مفهومی تامین مالی جمعی بود. حالا اگر علاقه‌مند به تعریف علمی و آکادمیک هستید، ادامه متن را بخوانید.

تامین مالی جمعی یا به عبارت دیگر تأمین مالی از طریق جمع‌آوری سرمایه، فرآیندی است که در آن یک گروه یا انجمن از افراد یا سازمان‌ها به هدف جمع‌آوری منابع مالی برای پروژه‌ها یا اهداف خاص مشترک اقدام می‌کنند. این شیوه تامین مالی معمولاً در زمینه‌های مختلفی مانند هنر، علم، فناوری، خدمات اجتماعی و غیره به کار می‌رود و می‌تواند به شکل‌های مختلفی مانند کمپین‌های جمع‌سپاری، کمک‌های مالی مستقیم، سرمایه‌گذاری‌های گروهی و … انجام شود.

لیست تمام سکوهای تامین مالی جمعی در انتهای صفحه آمده است.

ویژگی‌های تامین مالی جمعی:

1. استفاده از قدرت گروهی: در این روش، افراد یا سازمان‌ها به جای اینکه به تنهایی منابع مالی را تأمین کنند، با یکدیگر اقدام به جمع‌آوری منابع می‌کنند که این امر می‌تواند قدرت و تأثیر زیادی در تامین مالی پروژه داشته باشد.
2. پایین آوردن ریسک مالی: با تقسیم ریسک مالی بین اعضای گروه، احتمال اینکه یک فرد یا سازمان به تنهایی مسئول بار مالی اصلی شود کاهش می‌یابد.
3. تشویق ارتباطات اجتماعی و تعاملات: فرآیند تامین مالی جمعی می‌تواند افراد را به ارتباط بیشتر با یکدیگر و همکاری در پروژه‌ها تشویق کند.

روش‌های تامین مالی جمعی:

• کمپین‌های جمع‌سپاری: استفاده از پلتفرم‌های آنلاین برای جمع‌آوری سرمایه از افراد علاقه‌مند به یک ایده یا پروژه خاص.
• سرمایه‌گذاری اجتماعی: تجمیع سرمایه از سرمایه‌گذاران علاقه‌مند به پشتیبانی از پروژه‌های اجتماعی یا محیط‌زیستی.

• کمک‌های مالی از طریق سازمان‌ها و نهادها: این روش شامل تأمین مالی از طریق نهادها، سازمان‌های غیرانتفاعی، یا شرکت‌های بزرگ است که به عنوان حامیان مالی به پروژه‌های خاص کمک می‌کنند. این امر معمولاً با هدف ایجاد تعاملات مفید و ترویج مسئولیت اجتماعی کسب و کار انجام می‌شود.
• سرمایه‌گذاری‌های گروهی (Crowdinvesting): در این حالت، افراد یا سازمان‌ها به عنوان سرمایه‌گذاران به پروژه‌هایی سرمایه گذاری می‌کنند و به عنوان جزء از بهره‌وری، از درآمدهای پروژه استفاده می‌کنند.

مزایا و معایب تامین مالی جمعی:

مزایا:

1. دسترسی به منابع مالی: افراد یا سازمان‌ها می‌توانند به راحتی منابع مالی لازم برای پروژه‌ها را جمع‌آوری کنند.
2. تشویق همکاری اجتماعی: این فرایند می‌تواند ارتباطات اجتماعی را تشویق کرده و باعث همکاری بیشتر بین افراد و گروه‌ها شود.
3. کاهش ریسک مالی: با تقسیم ریسک مالی بین چندین فرد یا سازمان، خطرات مالی کاهش می‌یابد.

معایب:

1. مدیریت پروژه و مسئولیت: برای مدیریت موفق پروژه‌های تامین مالی جمعی نیاز به نظارت و مدیریت موثر است.
2. پیچیدگی حقوقی: تامین مالی جمعی ممکن است موجب پیچیدگی‌های حقوقی شود، به خصوص اگر سرمایه‌گذاری‌ها یا جمع‌سپاری‌ها در کشورهای مختلف انجام شود.
3. عدم موفقیت در جمع‌آوری مالی: در برخی موارد، پروژه‌های تامین مالی جمعی ممکن است با مشکلات در جمع‌آوری مالی روبه‌رو شوند که می‌تواند به تأخیر یا عدم موفقیت در اجرای آنها منجر شود.

به طور کلی، تامین مالی جمعی یک راهکار موثر برای جمع‌آوری منابع مالی برای پروژه‌ها و اهداف مختلف است که با مزایا و معایب خود همراه است و نیازمند مدیریت دقیق و توجه به جوانب مختلف اجتماعی، حقوقی و مالی است.

جدول تمام پلتفرمهای تامین مالی جمعی در ایران

در همین ارتباط مطالعه مقاله ما با عنوان «چرا تامین مالی برای شرکت‌های کوچک دشوار است؟» پیشنهاد می‌شود.

برای مطالعه علمیِ جامع در زمینه Crowdfunding، می‌توانید به مقاله زیر مراجعه کنید:

عنوان مقاله: “The Dynamics of Crowdfunding: An Exploratory Study” نویسندگان: Ethan Mollick منبع: Journal of Business Venturing