اخیراً شرکت آب معدنی دماوند، بیلبوردی را در سطح شهر تهران کار نموده است که دو پیام در آن دیده می شود «شادآبی مثل آب خوردن» و «تجربه کنید: ۲ هفته روزی ۲ لیتر»
پیوند زدن حس شادابی با برند دماوند در کنار توصیۀ به مصرف روزی ۲ لیتر آب تا رسیدن به شادابی بیشتر، از این کمپین تبلیغاتی یک کمپین موفق ساخته است. اما به اعتقاد نگارنده بیلبوردها خصوصاً در فضای شهری تهران برای انتقال مفاهیم و حسهایی نظیر این چندان رسانۀ مناسبی نیستند.
تصور کنید، در سینما و پیش از نمایش یک فیلم تیزر تبلیغی با همین پیام را پخش کنیم، به نظرتان تاثیر کدام یک بیشتر است؟ بیننده ای که در حال رانندگی در یک شهر پرترافیک است و یا با عجله و اضطراب از دیر رسیدن به محل کارش نگران است با مشاهده این تصویر در کنار چندین عنصر بصری دیگر در شهر بیشتر این حس را درک می کند و به مفهوم این بیلبورد می اندیشد یا بیننده ای که بر روی صندلی سینما، در محیطی کاملاً تاریک به یک صفحه بسیار بزرگ خیره شده است؟
از این روی، این دو رسانه را با یکدیگر مقایسه نمودم، که از نظر هزینه ای قابل قیاس بودند، اما شاید سایر رسانه های تصویری موجود هزینه های قابل قیاسی با یک کمپین بیلبوردی در تهران نداشته باشند.
همچنین دماوند، یک مسابقه دو غیر رقابتی را نیز ترتیب داده است که شرکت کنندگان ۲ ساعت پیاده روی و نوشیدن آب را تا رسیدن به سلامتی تجربه می کنند.
