مجله ی Harvard Business Review سمپوزیومی با عنوان « آینده ی رهبری » تشکیل داده است و از صاحب نظران عرصه ی مدیریت خواسته است تا پیرامون تربیت رهبران آینده بحث کنند. مقاله ای که پیش رو دارید، گزیده ای از پاسخ های شفاهی برخی شرکت کنندگان به این سؤال است: بزرگترین اشتباهی که ممکن است یک مدیر مرتکب شود، چیست؟
نفر اول :
Bill George، استاد دانشکده اقتصاد دانشگاه هاروارد، رئیس و عضو سابق هیئت مدیره شرکت Medtronic:
اشتباهی که برخی رهبران می کنند و مرا هم ناراحت می کند، اینست که منافع شخصی خود را بر منافع سازمان ترجیح می دهند، سازمانی که برای آن کار می کنند. اگر به فکر شهرت، قدرت و افتخار خودتان باشید، اشتباه می کنید. همان طور که “پیتر دراکر” گفته است: رهبری، پیرامون این موضوعات نیست، بلکه رهبری یک مسؤولیت بزرگ است. و من فکر می کنم این یک مسؤولیت بزرگ در قبال افرادی است که با مشتریان شما، کارمندان شما، سهامداران شما و غیره در ارتباط هستند. مسؤولیت پذیری، یک دارایی مهم برای رهبران است.
نفر دوم:
Evan Wittenberg، رئیس توسعه مدیریت جهانی، شرکت گوگل:
به نظر من، بزرگترین اشتباه رهبران، خیانت کردن به اعتماد است. اعتماد میان رهبر و دیگران بسیار باارزش است و اگر آن را از بین ببرید، هیچ همکاری دیگری امکان پذیر نخواهد بود.
نفر سوم:
Ellen Langer، استاد دانشگاه هاروارد:
اشتباه بزرگ یک مدیر اینست که بسیار به خودش مطمئن باشد. مسائل تغییر می کنند و غیر قابل پیش بینی هستند. اگر اشتباهاً ثبات فکری خود را با ثبات پدیده ها بیامیزیم، چنان عمل می کنیم که انگار همه چیز را می دانیم. اگر فکر کنیم که همه چیز را می دانیم، دیگر توجه کافی به آن پدیده نمی کنیم و از آنجا که شرایط به طور مستمر در حال تغییر است، تصمیم اشتباه می گیریم. مدیران باید یاد بگیرند که چگونه بهترین تصمیم را در شرایط عدم اطمینان اتخاذ کنند.
نفر چهارم:
Andrew Pettigrew، استاد دانشکده اقتصاد دانشگاه آکسفورد:
احتمالاً بزرگ ترین اشتباه، ترک نکردن ارزش های شخصی است. رهبرانی که بیش از حد به ارزش ها پایبند می مانند و آنها را رها نمی کنند، سریعاً انگشت نما شده و از میدان رقابت خارج می شوند.
نفر پنجم:
Carl Sloane، استاد بازنشسته دانشکده اقتصاد دانشگاه هاروارد:
بنا به تجربه ی من، بزرگ ترین اشتباه، خودبزرگ بینی است، تا جایی که رهبر درک درستی از سازمان و موفقیت آن نداشته باشد. این عامل، فاصله ی (اجتماعی) میان نیروها را زیاد می کند و باعث بی انگیزگی در سازمان می شود. همچنین، زمینه را برای اشتباهات بزرگتر در آینده آماده می کند.
نفر ششم:
Jonathan Doochin، انستیتوی رهبری، کالج هاروارد:
من فکر می کنم بزرگترین اشتباه، سریع عمل کردن و اجرا کردن تصمیمات بدون تفکر کافی است. گاهی فرصت کافی برای دست نگه داشتن و سنجیدن مسائل وجود ندارد تا با دقت کافی عمل کنیم. با این حال به نظر من یک رهبر باید بتواند در زمان کوتاهی مسائل را از نگاهی همه جانبه بسنجد، با مدیران خود مشورت کند و بعد تصمیم بگیرد و عمل کند. حتی اگر این فرآیند پنج دقیقه بیشتر نباشد، بهتر از اینست که رهبر به طور عانی تصمیم بگیرد و آن را اجرا کند.
نفر هفتم:
Scott Snook، دانشیار دانشکده اقتصاد دانشگاه هاروارد و سرهنگ بازنشسته واحد مهندسی ارتش آمریکا:
بنا به تجربه ی من، دو اشتباه بزرگ وجود دارد: اول اینکه همه ی کارهای افراد صرفاً در راستای دستور و رضایت رهبر باشد. هدف اصلی باید فراتر از رهبری سازمان باشد. دوم اینکه رفتار مدیر با همکاران، متناقض، ناپایدار و غیر قابل پیش بینی باشد، طوری که افراد دائماً نگران برخود رهبر با خود باشند.
نفر هشتم:
Daisy Wademan Dowling، مدیر اجرایی توسعه ی رهبری، شرکت Morgan Stanley:
در میان افرادی که هر روز با آنها سروکار دارم، بیشترین علاقه را برای یادگیری و پیروی از آنهایی دارم که دائماً رفتار خود را مورد بازبینی قرار می دهند، از خود می پرسند چگونه می توانند خود را بهتر کنند و چگونه رفتارشان بر دیگران اثر می گذارد. پس بهتر است که یک مدیر در مقابل آینه بایستد و صادقانه اعتراف کند که چه کاری انجام می دهد، چگونه بر سازمان و افراد اثر می گذارد و … در حالت عکس، کسانی که فقط جلو می روند، اشتباه می کنند،
منابع مورد استفاده در این مطلب:
سایت انگلیسی:
این مقاله توسط آقای سید حمیدرضا عظیمی نوشته شده است.
